Szara szmata na niebie ciśnie do gleby. Biomet niekorzystny. Ciemno i nieszczęsliwie. To rysunek o wysiłku, potykaniu się i wstawaniu, pełznięciu w stronę marznącego deszczu i roztopów, gdy wiosna wydaje się odległą fatamorganą.
 
Rysunek jest częścią serii #zawszetrochęzbyt. ‘Zawsze trochę zbyt’ to osobisty pamiętnik, zapis dni, kiedy jest takjakoś nie tego… To rysunki o wychodzeniu z depresji, niezadowoleniu, własnym niedopasowaniu do standardów świata i niedopasowaniu świata do naszych standardów.